Çanakkale de Mehmet, dünya ile savaştı Haçlı ile Hilalin, arasında yarıştı Mevzilerin arası üç metre bir karıştı Barut ve kan kokusu, birbirine karıştı   Mehmet'im alim değil, ama o bir ariftir,  Yiğittir, merttir, serttir, bazen de çok zariftir Namertler nerden bilsin, merhamete taliptir Anzaklıya su verdi uzaklardan gariptir   Giydiği elbiseyi, dikmiş kum torbasından Yiyeceği menü de, su, buğday çorbasından Düşman bomba yağdırmış, denizin ortasından Kimi zaman çorbası dökülmüştür tasından   Ne ayakkabısı var, ne de giyecek çarık Kiminin başı açık, kiminde şapka, sarık Su içecek çeşme yok, topraktan açtı karık Mevziye bomba düşmüş, ayak kopmuş, baş açık   Etraf düşman dolsa da, geçilmez Çanakkale'm İki yüz elli iki bin şehit, hepsi benim sülalem Çanakkale destanı, yazıyor seni kalem Zaferi kutluyorum, seyretsin dünya alem   Elli yedinci alay, tarihte yazar şanın Ölmek var da, dönmek yok, hibe eyledi canın Her yağmur yağdığında, yerden fışkırır kanın Tüyleri diken diken olur şimdi insanın   Çanakkale de ki ruh, bizim için uğurdu Vatan için yetmişlik, ninem çocuk doğurdu Yedi yaşında Fatma, sana hamur yoğurdu Ateşle imtihanı, kazandı şanlı ordu.