Müminin miracı, vazgeçilmezi, gözbebeği, dininin direği, mümin olmanın en belirgin özelliği elbette namazdır.    Rabbimiz bizzat bakara suresi 3. Ayeti kerimede namazın müminlerin bir vasfı olduğunu şöyle ifade ediyor; “Ki onlar gaybe iman ederler, namazı dosdoğru kılarlar.”    Müslüman olarak bizlerin en büyük sorunlarımızdan birisi de namazsızlık sorunudur. Kuran-ı Kerim’de doğrudan yüz defa ve her gün günde beş kere emredilen, kıyamet gününde kulun  hesaba çekileceği ilk amelin yine namaz olduğunu Hz Peygamber (sav) şöyle ifade eder; "Kıyamet gününde kulun hesaba çekileceği ilk ameli onun namazıdır. Eğer namazı düzgün olursa, işi iyi gider ve kazançlı çıkar. Namazı düzgün olmazsa, kaybeder ve zararlı çıkar.”(Tirmizî, Mevâkît 188)    Namaz yükseliş ve yüceliştir. İnsanı kötülükten iyiliğe, zulumattan nura,  kibirden tevazuya, dünyadan ukbaya götüren namaz tüm kötülüklerden koruyan en sağlam bir kalkandır. Rabbimiz bu gerçeği şöyle dile getiriyor; “Gerçekten namaz hayasızlıktan ve kötülükten alıkoyar.” (Ankebût, 45)    Kainatta en yüksek hakikat imandır. İmandan sonra amel gelir, en birinci amel de yine namazdır. Rabbimiz miracın en önemli hediyesini korumamızı şöyle emreder; “Namazları ve orta namazı aksatmadan muhafaza edin.” (Bakara, 238)    Eğer biz namazlarımızı kılarak muhafaza edersek, Hafiz olan Allah da bizleri dünyada  günahlardan ahirette de cehennem ateşinden muhafaza edecektir.    Fani dünyayı önceleyip asıl gerçek yurdu ahireti ötelemek yani namazı önemsememek bakın insanoğlunu hangi acı akıbetle baş başa bırakır. Rabbimiz cennet ashabı ile cehennem ehli arasında geçen şu konuşma ile bizleri uyarıyor; "-Sizi Sekar Cehennemine sokan nedir? -“Biz namaz kılanlardan değildik.” (Müddessir, 42-43)    Namaz kılan bir fert olmak yetmez, namaz kılan bir aile olmalıyız. Rabbimiz şöyle buyurur;                                                                                       "Ailene namazı emret sende sabırla devam et!” (Taha,132)    Bu ayet nazil olduktan sonra Peygamberimiz (sav) altı ay boyunca kızı Fatıma validemizin kapısına giderek “namaz, namaz” diye seslenmiştir. Halbuki Fatıma validemizin böyle bir hatırlatmaya ihtiyacı yok. Peygamber Efendimiz (sav) bu hususta gözetmemiz gereken hassasiyeti bize göstermek istemiştir.    Yine başka bir hadislerinde “çocuklarınızı yedi yaşından itibaren namaza alıştırın.”  tavsiyesi yine namaz kılan bir fert değil namaz kılan bir aile olmamız gerektiğinin bir göstergesi değil midir?    Rabbim bizi ve bizden sonraki nesillerimizi namazı dosdoğru kılanlardan eylesin.