İslâmiyet, toplumda günahların alenen işlenmesine karşı yasak ve cezalar getirmiştir. Fakat insanların özel hayatlarının takip ve araştırılmasını ise men etmiştir. Bu da demektir ki; İslâm, yasakları tamamen yok etmeye değil, onun toplumda yayılmasını ve revaç bulmasını önlemeye çalışmaktadır. Kötülükleri yok etmese de asıl azaltacak gayret, toplumdaki takvâ ve ahlâkın güçlendirilmesi olacaktır.    Halife Hz. Ömer, Medîne’de geceleyin dolaşıyordu. Bir evde şarkı söyleyen bir erkek sesi işitti. Duvardan atlayıp içeriye girdi. Baktı ki erkeğin yanında bir kadın, bir de şarap var. Bunun üzerine:    “–Ey Allâh’ın düşmanı, sen günah işleyeceksin de Allah seni gizleyecek mi sandın?” dedi. Adam cevaben:    “–Hakkımda hüküm vermek için acele etme ey Mü’minlerin Emîri! Ben Allâh’ın bir emrine isyan ettim, sen ise üç hususta Allâh’a karşı günah işledin.    Allah Teâlâ: «Başkalarının gizli ve ayıp hâllerini merak edip araştırmayın!» (el-Hucurât, 12) buyuruyor, sen ise tecessüs ettin.    «Evlere kapılardan girin!» (el-Bakara, 189) buyuruyor, sen ise duvardan atladın.    «Kendi evlerinizden başka evlere, sahipleri sizi bilmeden, selâm verip izni olmadan girmeyin!» (en-Nûr, 27) buyuruyor, sen ise benim evime izinsiz girdin.”    Bu cevap üzerine Hazret-i Ömer (sakinleşti):    “–Ben seni affedersem, sende bir hayır olur mu, tevbe eder misin?” dedi ve tevbe etmesi şartıyla onun hâlini açık etmedi.    Ancak âmme hukukuna halel getirecek bir suç işlendiğine dâir kuvvetli bilgi varsa, elbette evlere ve sâir husûsî yerlere de usûlünce girilebilir.    “Resûlullah (s.a.v.) şöyle buyurmuştur: ”Kişinin eşiyle birlikte olduktan sonra onun sırrını ifşa etmesi, kıyamet gününde Allah katında (sorumluluğu) en büyük olan emanetlerdendir.” (Müslim, Nikâh, 124; Ebû Dâvûd, Edeb, 32) ***    İslam aile mahremiyetinin korunmasına büyük önem vermiş, bu sınırları çiğneyenleri ise ciddi yaptırımlarla uyarmıştır.    Bugün aile kurumunun altını oyan en önemli problem mahremiyetin korunmasına yönelik sorumsuz davranışlardır.    Sabahtan akşama kadar televizyon ekranlarından ailelerin mahremiyetleri ortalığa serilmekte, eşler ve akrabaları sorumsuzca özel hayatlarını milyonların önünde ortalığa saçmaktadır. Kötülükten daha kötüsü olan, kötülüğü alenîleştirmak maalesef televizyonların reytingleri için gönüllü olarak hayata geçirilmektedir.    Taze dimağların duyamayacağı, göremeyeceği birçok çirkinlik ekranlardan kanalizasyon gibi akmaktadır. Yasal düzenlemeler çare olmuyor çünkü toplum olarak bu tür çirkinliklere prim veriyoruz. İzleyerek destek verdiğimiz bu programlar daha çok reyting iştahıyla birbirleriyle yarışıyorlar.    Arada zarar gören aile kurumu ise kimsenin umurunda değil.