Eleştirel bir bakış açısını hayatın her alanında benimsemek, var olagelmiş her şeyin nasıl şekillendiğini anlamamıza yardımcı olur. Tarih, geçmişi dinlediğimiz ve pozitivist bir bilim olarak öğrendiğimiz en güvenilir kaynaklardan biri olarak kabul edilebilir. Peki, ya tarihin kendisini sorgulamak istersek? Postmodernizm, tarihin nesnel bir şekilde yazılmasının mümkün olmadığını savunur. Michel Foucault gibi düşünürler, tarihin gücün ve iktidarın etkisiyle şekillendiğini vurgular. Tarih yazımı, belirli ideolojilerin ve toplumsal yapıların pekiştirilmesi olabilir. Postmodern tarih eleştirisi, geçmişin tek bir doğruya sahip olmadığını, birden fazla anlatı ve çelişkili anlamların var olduğunu ileri sürer. Bu bağlamda tarih, yalnızca bir olgu yığını değil, farklı bakış açıları ve toplumsal dinamiklerin bir etkileşimidir. Tarih yazımı, yalnızca olayların nesnel bir kaydını tutmak değil, aynı zamanda o geçmişin nasıl algılandığını ve nasıl anlatıldığını belirleyen bir süreçtir. Bu süreç, tarihçilerin kişisel, kültürel ve ideolojik bakış açılarına göre şekillenir. Dolayısıyla, tarih yazımının tamamen nesnel olduğu iddiası sorgulanabilir. Tarihin yazılması, her zaman bir bakış açısı ve yorum sürecidir. Tarihin yazılması süreci tamamen nesnel olamayacağı gibi, ideolojik ve kültürel güçlerin etkisiyle şekillenir. Bu nedenle, tarihin yazımı her zaman eleştirel bir bakış açısıyla sorgulanmalı ve tek bir doğruya indirgenmemelidir. Bu noktada güncel bir mevzuyu değerlendirip eleştirirken, tarihin de bu eleştirinin içinde olması gerektiğini düşünmeliyiz. Zaten yeniyi üretmek, geçmişin eleştirilip görmezden gelinen bir noktasının var olup olmadığına bakmakla da ilgilidir. Gözden kaçan bir şeyin etkisini bugün yakalayabilmek için bu güzel bir yol olur. İnsanın kendini tanıması için tarihin önemi oldukça büyüktür. Eğer her şey için düşünmeye başlarsak, zihnimizi genişletir ve ürettiğimiz düşüncelere özgünlük katmış oluruz.