İnsanoğlu ne kadar da bencil değil mi. Her şeyi kendine layık görürde bir kısmını başkasıyla paylaşmak istemez. Oysa bu tutum ön çocukluk evresidir yani gelişmemiş zihniyet göstergesinden başka bir şey değildir.. İşte bunlar her şeyin kendi etrafında dönmelerini ve her ne yapıyorlarsa onların haklı olmaları gereksimi ile onaylanmaları doğrulanmaları isterler tam bir kısır mantığı ile yaşarlar.    Bu bencil, kibirli, cimri tavırları çoğu zaman onları yalnızlığa iter hatta sonrada bundan şikayetçi olurlar..    Değişim aslında nötr bir kavram, insanoğlu istemese de değişim her an var zaten, ama bunu bilinçli yaptığımızda bir anlam ifade ediyor ve iki net sonucu oluyor. Ya değişim, yada başkalaşım..    Değişmemenin en büyük riski gerilemektir. Gerilemede başta aileyi sonra arkadaş ve sevdiklerimizi olumsuz etkilemektedir..    Soru şu; Bencil olan hep bir başkası, kimse bencilliği üstlenmiyor, tıpkı cehennem gibi kimse oraya kendini layık görmez hatta yazarken bile kendimi oranın dışında tuttum, az müsaade şöyle kendimi biraz gözden geçirip hemen geleceğim..